Es ist noch kein Meister vom Himmel gefallen.
(Duits spreekwoord)
Een wheelie rijden, hoe krijg je dat onder de knie? Vaak hoor je zeggen dat je er veel voor moet oefenen, maar in werkelijkheid zijn er maar heel weinig mensen die deze vaardigheid op die manier verworven hebben. Geduld en doorzettingsvermogen zijn nu eenmaal dun gezaaid, om over talent maar niet te spreken. Toch kent iedereen via via wel iemand die het kan: een heel stuk op het achterwiel afleggen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Terwijl de meeste zielen die het geprobeerd hebben er niet veel van terecht brengen, zelfs als ze voor het overige toch over behoorlijk wat rijvaardigheid beschikken. Hoe kan dat? Waarom zij wel en jij niet?
Onderscheiden deze mensen zich door een aangeboren talent, één of ander wheelie-gen? Nee, ze hadden alleen maar genoeg lef om in het diepe te springen, als het ware. Ze waren bereid een prijs te betalen. Een hoge prijs, dat wel. Dit is een keuze die voor iedereen open staat, ookal is dit niet algemeen bekend. Over sommige dingen praat men nu eenmaal niet graag. Je kunt stellen dat er een beetje een taboe op dit onderwerp rust. Dat is jammer, want hierdoor zijn er hele volksstammen voor wie de wheelie een onbereikbaar ideaal blijft, ondanks eindeloos vruchteloos oefenen.
Nu ga je misschien aan doping denken of zoiets, maar dan zit je er helemaal naast. De methode waarvan hier sprake is, is eeuwenoud, bewezen effectief en pleegt geen roofbouw op het lichaam. Maar een natuurlijk middel kun je het ook weer niet noemen, want het gaat in feite om iets bovennatuurlijks, namelijk om niets minder dan het klassieke pact met de duivel: je eeuwige ziel met bijbehorende zielerust in ruil voor de felbegeerde wheelie skill.
Ook in onze moderne tijd staat Lucifer nog steeds klaar om onze diepste verlangens te vervullen. Dit geldt zeker ook voor bikeskills zoals de wheelie. Sterker nog: dit staat sinds jaar en dag in de top drie van meest door Beëlzebul vervulde wensen, naast bijvoorbeeld goed gitaar kunnen spelen en financiële zekerheid. Dat het offer dat in ruil gevraagd wordt zeer groot is, staat wel vast. Dat wheeliën echt te gek is ook. Het is nu eenmaal één van die schaarse superleuke dingen die het aardse tranendal tenminste nog een béétje draaglijk maken. Of het het waard is, is een vraag die ieder voor zichzelf moet beantwoorden...
Mensen die deze optie overwegen zitten waarschijnlijk met veel vragen. Hoe leg je het eerste contact? Welke formaliteiten moeten vervuld worden? Hoe erg is het eigenlijk als je niet meer vrijelijk over je ziel kunt beschikken? En is eeuwig echt altijd voor eeuwig en altijd?
Om met de eerste vraag te beginnen, het wijst zich eigenlijk allemaal vanzelf. Het is een oud gebruik dat mensen rond middernacht met hun bike eropuit trekken om een stil weggetje te zoeken (de mythische "crossroads"), en dit is dan vaak inderdaad het moment dat Satan aan ze verschijnt om het contract voor te leggen. Maar strikt genomen is dit ritueel niet noodzakelijk en de procedure goeddeels vormvrij. Als je eenmaal voor jezelf hebt besloten dat je met hem in zee wilt gaan, dan weet hij je altijd wel te vinden. Het contract zelf is gewoon een stuk papier waar je onderaan bij het kruisje tekent. Probeer de tekst maar niet te lezen, want het is in een taal gesteld die je toch niet kent. Bovendien irriteert het de duivel als je er lastige vragen over stelt. En geloof me, je wilt hem niet irriteren!
Als de formaliteiten vervuld zijn, dan is alles doorgaans snel in kannen in kruiken. Voor je vrienden is het natuurlijk wel vreemd als je zomaar van de ene op de andere dag met een wheelie aan komt zetten. Daarom regelen mensen dit vaak in hun vakantie, of verzinnen een soortgelijke list. Het gemis van de ziel valt gelukkig meestal reuze mee. Feit is dat veel mensen toch al lang gedoemd waren, dus in dat geval gaan ze er eigenlijk nauwelijks substantieel op achteruit. Maar het blijft natuurlijk een hele moeilijke beslissing, niet in de laatste plaats vanwege de onherroepelijkheid. Twijfel je, probeer dan de andere manier om de wheelie onder de knie te krijgen.